در مراسم نوبل 2018 چه گذشت؟ - عینک گوچی

به گزارش عینک گوچی، اعلام اسامی برندگان جوایز نوبل پزشکی، فیزیک و شیمی سال 2018 روز گذشته در حالی به انتها رسید که در این میان نکته جالبی که به چشم می خورد ملیت برندگان نوبل پزشکی، فیزیک و شیمی بود چرا که از بین هشت دانشمند برنده جایزه نوبل، نیمی از آنها آمریکایی هستند.

به گزارش عینک گوچی، جایزه نوبل معتبرترین جایزه ای است که در حوزه های علمی به یک دانشمند تعلق می گیرد. جایزه نوبل در سال 1895، به وصیت آلفرد نوبل ، کارخانه دار وشیمی دان سوئدی، که بیشتر او را به دلیل ابداع دینامیت می شناسند، پایه گذاری شد.

طبق وصیت وی، پنج جایزه به طور سالانه در رشته های فیزیک، شیمی، فیزیولوژی و پزشکی، ادبیات و صلح به افرادی تعلق می گیرد که بیشترین خدمت را به مردم نموده باشند.

در سال 1901 میلادی، نخستین جوایز این بنیاد اهدا شد. از سال 1901 تاکنون، 111 جایزه نوبل فیزیک اهدا گردیده است و شش بار در سال های 1916، 1931، 1934، 1940، 1941 و 1942 اعطا نشد اما دلیل اینکه جوایز نوبل در آن شش سال اعطا نشد این است که بنا بر آنچه در اساسنامه بنیاد نوبل آمده است: اگر هیچ کدام از آثار مورد آنالیز، دارای اهمیت ویژه ای که در پاراگراف اول آمده است، نباشد، پول جایزه تا سال بعد حفظ می گردد. حتی در این صورت هم نمی توان جایزه را اعطا کرد و مبلغ باید به بودجه بنیاد اضافه گردد.در کل در طول جنگ دنیای اول و دوم، جایزه های نوبل کمتری اهدا شد.

اولین دریافت نمایندگان این جایزه ماری و پیر کوری، پل دیراک و آلبرت انشتین بودند، اما بعد از آن افراد زیادی از جمله دیمیتری مندلیف خالق جدول تناوبی عناصر و لیز مایتنر، کاشف تقسیم هسته ای باید نوبل را دریافت می کردند که چنین نشد.

آموزشگاه سلطنتی علوم سوئد وظیفه انتخاب برنده جایزه نوبل در رشته های فیزیک و شیمی و موسسه کارولینسکا نیز وظیفه گزینش برنده جایزه نوبل در رشته فیزیولوژی و پزشکی را برعهده دارد.

در آغاز، کسانی که صلاحیت معرفی نامزد دارند فهرست نامزدهای خود را تا تاریخ یکم فوریه همان سال میلادی ارائه می دهند. البته، اعضای کمیته نوبل خود زمان بیشتری برای معرفی نامزدهای خود دارند. سپس کمیته نوبل نروژ با 20 الی 30 نفر را از میان آن نامزدها انتخاب می نمایند. در گام بعد گروهی از مشاوران نروژی و بین المللی گزارش هایی درباره نامزدهای لیست نهایی ارائه می دهند که اعضای کمیته نروژی با استفاده از این گزارش ها و دیگر مستندات تعداد نامزدها را به چند نفر می رسانند.

تصمیم درباره برنده نهایی در آخرین جلسه کمیته گرفته می گردد که معمولا در اواخر ماه سپتامبر یا اوایل اکتبر برگزار می گردد.

کمیته ها و موسساتی که جزو هیئت انتخاب جوایز هستند، اغلب نام برندگان را در ماه اکتبر اعلام می نمایند.

جوایز نیز طی یک مراسم رسمی در 10 دسامبر، یعنی سالگرد درگذشت آلفرد نوبل، به برندگان اهدا می گردد.

یک از محدودیتهایی که افراد آن را یک بی عدالتی در مراسم نوبل می شمارند، محدودیت در تعداد دریافت نمایندگان جایزه است که نباید بیش از سه نفر باشد برای مثال در نوبل فیزیک سال گذشته کشف نخستین مشاهدات امواج گرانشی به رسمیت شناخته شد و در این کشف بیش از 1000 دانشمند شرکت داشتند، اما این جایزه به سه نفر اهدا شد.

نائومی اورسک مورخ علوم هاروارد می گوید: اعطای جایزه به تنها سه فرد کار شایسته ای نیست، چون علوم مدرن نتایج کار گروهی است.

البته نمونه هایی از اهدای این جایزه به گروه نیز مشاهده گردیده، به طوری که در سال 2007 ال گور جایزه صلح نوبل را همراه با کل گروه تغییرات اقلیمی در زمینه گرم شدن کره زمین کسب کرد. صلیب سرخ نیز برنده جایزه صلح گردیده است.

به گفته افراد باید تغییراتی در روش انتخاب و اهدای جوایز نوبل صورت گیرد تا تمامی نوابغ موفق به دریافت این جایزه شوند.

مراسم جایزه صلح نوبل از 1905 تا 1946 در موسسه نوبل نروژ، پس از آن در دانشگاه اسلو و از سال 1990 در عمارت شهرداری اسلو برگزار گردیده است. سایر مراسم های اهدای جوایز از سال 2005 تا 2017 نیز در استکهلم برگزار گردیده اند.

مراسم اهدای جوایز سال جاری نیز ماه دسامبر در استکهلم برگزار خواهد شد.

مبلغ جایزه نوبل

آلفرد نوبل اکثر املاک خود را به ارزش بیش از 31 میلیون کرون سوئد (به ارزش امروز تقریبا حدود 1702 میلیون کرون) را برای تبدیل به یک صندوق سرمایه گذاری در اوراق بهادار ایمن اهدا کرد. درآمد سالانه حاصل از این سرمایه گذاری در قالب جوایز به کسانی که در سال گذشته بزرگترین پیشرفت را برای بشریت به ارمغان آورده اند، اعطا می گردد.

هر سال هر یک از جوایز حداکثر به سه نفر اهدا می گردد. هر جایزه عبارت است از یک مدال طلا، یک دیپلم افتخار و مبلغی پول. در حال حاضر، مبلغ اهدایی 9 میلیون کرون یا 775 هزار پوند است.

طبق گفته کیتینگ، کیهان شناس دانشگاه کالیفرنیا از سال 1901 بیش از یک میلیارد دلار به عنوان جایزه به برندگان اهدا گردیده است.

هیچ جایزه نوبلی به افراد درگذشته اهدا نمی گردد. اساسنامه بنیاد نوبل از سال 1974 توضیح داد که جایزه را نمی توان بعد از مرگ به کسی اعطا کرد، مگر اینکه مرگ وی پس از اعلام جایزه نوبل اتفاق افتاده باشد.

پیش از سال 1974، جایزه نوبل تنها دو بار به دانشمندان درگذشته اعطا شد. یک بار در سال 1931، جایزه نوبل ادبیات به اریک اکسل کارل فلت(Erik Axel Karlfeldt) و بار دوم جایزه صلح نوبل در سال 1961 به دگ همرسکولد(Dag Hammarskjöld) اهدا شد.

اکنون به معرفی افرادیکه برنده نوبل 2018 گردیده اند میپردازیم:

نوبل پزشکی 2018

اول اکتبر جایزه نوبل پزشکی سال 2018 به طور مشترک به جیمز پی. آلیسون(James P Allison) ایمنی شناس آمریکایی و تاسوکو هونجو (Tasuku Honjo) ایمنی شناس ژاپنی به خاطر کشف یک روش انقلابی درمان سرطان از طریق مهار پسرفت سیستم ایمنی بدن به این دو دانشمند تعلق گرفت.

سرطان هر ساله جان میلیون ها انسان را می گیرد و یکی از بزرگترین چالش های سلامت بشریت است. این دو دانشمند با تحریک توانایی ذاتی سیستم ایمنی بدن برای حمله به سلول های تومور، یک اصل کاملا جدید برای درمان سرطان ایجاد نموده اند.

جیمز پی.آلیسون پروتئین شناخته گردیده ای را مطالعه کرد که به عنوان ترمز بر روی سیستم ایمنی عمل می نماید. او متوجه پتانسیل آزاد کردن این ترمز شد که به این ترتیب، سلول های ایمنی به تومورها حمله می نمایند. وی سپس این مفهوم را به روش جدیدی برای درمان بیماران مبتلا به سرطان توسعه داد.

تاسوکو هونجو نیز به شکل موازی یک پروتئین را در سلول های ایمنی کشف کرد و پس از آنالیز دقیق عملکرد آن، در نهایت مطرح کرد که آن هم به عنوان ترمز، اما با مکانیزمی متفاوت عمل می نماید.

آلیسون و هونجو نشان دادند که چگونه استراتژی های مختلف برای مهار ترمزهای سیستم ایمنی بدن می تواند در درمان سرطان استفاده گردد.اکتشافات اساسی این دو نوبلیست، نقطه عطفی در مبارزه علیه سرطان است.

جیمز آلیسون کیست؟

جیمز پی. آلیسون (James P Allison) دانشمند حوزه ایمنی شناسی اهل ایالات متحده آمریکا است. وی استاد تمام، رئیس دپارتمان ایمنی شناسی و مدیر اجرایی بخش ایمونوتراپی مرکز سرطان ام. دی. اندرسون دانشگاه تگزاس است. یافته های او منجر به فراوری درمان های جدید ضدسرطان برای برخی از انواع کشندهٔ این بیماری گردیده است. او همچنین رئیس مؤسسهٔ پژوهش سرطان (CRI) در دانشگاه کالیفرنیا، برکلی و عضو شورای مشورتی آن است.

آلیسون مادرش را در سن 11 سالگی به دلیل ابتلا به لنفوم و برادرش را در سال 2005 به دلیل ابتلا به سرطان پروستات از دست داد. او در یک گروه موسیقی جاز متشکل از ایمونولوژیست ها و سرطان شناس ها به نام چک پوینتس و همچنین یک گروه موسیقی محلی به نام چک مِـیتز، سازدهنی می نوازد.

علاقه مندیِ علمی او طی سالیان متمادی، چگونگی فعال شدن و تکامل لنفوسیت های تی و همچنین ایجاد و گسترش شیوه های نوین ایمونوتراپی تومورها بوده است. وی نخستین کسی است کمپلکس پروتئینی گیرندهٔ آنتی ژن و لنفوسیت تی را جداسازی کرد.

پروفسور آلیسون نخست در سال 1969 میلادی در رشتهٔ میکروبیولوژی لیسانس گرفت. سپس موفق شد مدرک دکترای خود را در رشتهٔ زیست شناسی از دانشگاه تگزاس در آستین دریافت کند و در این دانشگاه از شاگردان جی. بری کیتو بود.

وی در سال 1985 میلادی استاد ایمنی شناسی و رئیس مؤسسهٔ پژوهش سرطان در دانشگاه کالیفرنیا، برکلی شد و سپس در سال 2004 به مرکز سرطان مموریال اسلون–کترینگ در شهر نیویورک رفت و رئیس مرکز ایمونوتراپی سرطان لودویگ، رئیس بخش آموزش ایمونولوژی، مدیر بخش مطالعات ایمونولوژی و ایمونولوژیست ویزیت نمایندهٔ بیماران در این مرکز شد.

پروفسور آلیسون همچنین تا سال 2012 میلادی، پژوهش گرِ مؤسسه پزشکی هاورد هیوز(HHMI) بود تا انتها در همان سال، به مرکز سرطان ام. دی. اندرسون دانشگاه تگزاس پیوست و از آن هنگام، رئیس دپارتمان ایمنی شناسی آن مرکز بوده است.

او در مصاحبه اخیر خود با سایت نوبل پرایز گفت: دریافت جایزه نوبل یکی از رویاهایم بوده است و از شنیدن خبر بسیار هیجان زده شدم زیرا من همیشه خود را یک دانشمند پایه ای می دانستم و خود را بیش از آن تصور نمی کردم.

تاسوکو هونجو کیست؟

تاسوکو هونجو (Tasuku Honjo) متولد 27 ژانویه 1942 در شهر کیوتو ژاپن است. شهرت وی که یک ایمنی شناس است، در زمینه یافتن پروتئین های مرتبط با بروز سرطان است.

وی قدم بزرگی در راه شناسایی عوامل فراجهش ها در سیستم ایمنی بدن برداشته است.

دکتر هونجو در سال 2001 به عنوان دستیار خارجی آموزشگاه ملی علوم آمریکا، در سال 2003 به عنوان عضو آموزشگاه علوم طبیعی آلمان و در سال 2005 به عنوان عضوی از آموزشگاه علوم ژاپن انتخاب شد.

اکنون نیز در سال 2018 به پاس خدماتش در راه مبارزه با سرطان به همراه دکتر جیمز آلیسون به عنوان برنده جایزه نوبل پزشکی معرفی گردید.

اسامی برندگان جوایز نوبل هر ساله از اول تا هشتم اکتبر اعلام می گردد و طی روزهای آینده برندگان جوایز نوبل فیزیک و شیمی معرفی خواهند شد.

او نیز در مصاحبه با سایت نوبل پرایز ضمن ابزار خوشحالی از دریافت این جایزه گفت: زیست شناسی علم بسیار پیچیده ای است و علم زیست شناسی کاملا با علم مهندسی تفاوت دارد. ما نمی توانیم درمانی را طراحی کنیم. بسیاری از مردم سعی کردند درمان سرطان را پیدا نمایند، اما همه شکست خوردند. من هیچوقت انتظار نداشتم که پژوهش هایم بر روی سیستم ایمنی، منجر به کشف درمان سرطان گردد. احساس و عقیده من این است که افراد باید چیزهای زیادی را امتحان نمایند چون اگر پیگیر و خوش شانس باشند می توانند به هدف خود دست یابند.

نوبل فیزیک 2018

جایزه نوبل فیزیک سال 2018 به طور مشترک آرتور اشکین (Arthur Ashkin)،جرارد مورو (Gérard Mourou) و دونا استریک لند (Donna Strickland) به خاطر نوآوری های انقلابی در حوزه فیزیک لیزری تعلق گرفت. اشکین صاحب نصف جایزه و دو دانشمند دیگر نیز هر کدام صاحب یک چهارم از جایزه نقدی بنیاد نوبل خواهند شد.

جرارد مورو (Gérard Mourou)، فیزیکدان فرانسوی، به همراه دونا استریکلند(Donna Strickland)، روشی موسوم به CPA را ابداع کردند، CPA روشی برای ایجاد لیزرهای پالسی فوق کوتاه است. این روش، برای فراوری پالس های فوق کوتاه و قوی در جراحی، پزشکی و مطالعات بنیادی علمی، کارآمد خواهد بود.

جایزه نوبل فیزیک از 1901 تا 2017 به 207 نفر داده گردیده بود که در واقع تعداد واقعی آنها 206 نفر است، چرا که جان باردین دو بار نوبل فیزیک را به دست آورده است. سال جاری نیز 3 دانشمند به این تعداد اضافه شدند. میانگین سنی تمام برندگان نوبل فیزیک بین سال های 1901 تا 2017، 55 سال است.

جوانترین برنده نوبل فیزیک تا به امروز، لارنس برگ(Lawrence Bragg) است که در زمان اهدای جایزه نوبل 25 ساله بود و این جایزه را با پدرش در سال 1915 به دست آورد.

مسن ترین برنده جایزه نوبل فیزیک نیز تاکنون ریموند دیویس جونیور(Raymond Davis Jr.) با 88 سال سن بوده است که جایزه نوبل خود را در سال 2002 را دریافت کرد.

از میان تمام نفراتی که جایزه نوبل فیزیک را دریافت نموده اند، تنها سه نفر از آنها از بانوان بوده اند. سال 1903 ماری کوری ، سال 1963 ماریا گوئپرت-میر(Maria Goeppert-Mayer) و سال 2018 دونا استریکلند.

جان باردین(John Bardeen) تنها کسی است که دو بار در سال های 1956 و 1972 جایزه نوبل فیزیک را دریافت نموده است.

البته ماری کوری هم جایزه نوبل را دو بار برده است، اما یک بار در سال 1903 نوبل فیزیک را برد و یک بار در در سال 1911 نوبل شیمی به وی اهدا شد.

ماری کوری و پیر کوری به عنوان یک زوج در سال 1903 جایزه نوبل فیزیک را دریافت کردند. ماری کوری جایزه نوبل را بار دیگر در سال 1911 این بار در زمینه شیمی دریافت کرد.

یکی از دختران ماری و پیر کوری به نام ایرنه جولیوت-کوری(Irène Joliot-Curie) نیز جایزه نوبل شیمی را در سال 1935 به همراه همسرش فردریک جولیوت(Frédéric Joliot) دریافت کرد.

ویلیام براگ و لارنس براگ در سال 1915، نیلز بور در سال 1922 و آگ ان. بور در سال 1975، مانه سیگبان در سال 1924 و کای ام.سیگبان در سال 1981، جی جی تامسون در سال 1906 و جورج پاژت تامسون در سال 1937 کسانی بودن که به عنوان پدر و پسر حائز جایزه نوبل فیزیک گردیده اند.

آرتور اشکین کیست؟

آرتور اشکین یکی از سه برنده نوبل فیزیک 2018 و مسن ترین فردی که تاکنون موفق به کسب این افتخار گردیده می گوید که به رغم سن بالا همچنان به کار تحقیق و پژوهش ادامه می دهد و علم تنها چیزی است که وی در آن عملکرد خوبی دارد.

آرتور اشکین(Arthur Ashkin) فیزیکدان آمریکایی در سال 1922 میلادی در نیویورک متولد شد.

وی تحصیلات دانشگاهی خود را در دانشگاه کلمبیا آغاز کرد و در همان دانشگاه تکنسین آزمایشگاه پرتو شد. اشکین با گذراندن رشته فیزیک در دانشگاه کلمبیا، به دانشگاه کرنل رفت و در آنجا به مطالعه فیزیک هسته ای پرداخت. وی مدرک دکتری خود را از دانشگاه کرنل دریافت کرد و در آزمایشگاه های بل و شرکت تجهیزات مخابراتی آمریکاییلوسنت مشغول به کار شد. او در سال 1960 میلادی کار خود را در حوزه نورهای لیزری آغاز کرد که منجر به اختراع انبرک های نوری در سال 1986 شد.

انبرک نوری یکی از ابزارهای علمی است که در آن از پرتو لیزر با قابلیت فوکوس بالا برای ایجاد نیروی جاذبه یا دافعه استفاده می گردد. از کاربردهای این ابزار می توان به اندازه گیری خواص الاستیک دی.ان.ای با نگه داشتن زنجیره هایی از مولکول ها و کشیدنشان، مطالعه خواص فراورینماینده نیرو در موتورهای مولکولی، بازکردن پروتئین ها، مطالعه ذرات، انجام میکرو جراحی ها با ترکیب دیگر پرتوهای لیزری و اندازه گیری خواص غشاء نورونی اشاره نمود.

اشکین پیش از این در سال 1977 میلادی در حوزه توسعه روش های خنک کردن و تسخیر اتم با لیزر با استیون چو همکاری کرد که منجر شد استیون چو به همراه دو فیزیکدان دیگر جایزه نوبل فیزیک در سال 1997 را از آن خود نمایند.

وی طی مصاحبه اخیر خود با سایت نوبل پرایز قهرمانان زندگی خود را نام برد و گفت: من از همان روز اول آغاز این پروژه پیش بینی می کردم که این کاری بسیار مهم است. آنتونی فیلیپس فان لیوونهوک(Dutchman Antonie van Leeuwenhoek) دانشمند هلندی قهرمان من است، زیرا این مرد برای نخستین بار ساختار تک یاخته ای که خود آن را انیمالکولس(animalcules) می نامید را کشف کرد و سپس این کشف را در نامه ای و توسط ارسال چند تصویر به انجمن سلطنتی شرح داد اما هیچ کس به او توجه ای نکرد تا اینکه چندی بعد آنها یک نمونه از میکروسکوپ او را می خواستند و او به آنها پاسخ منفی داد و گفت اگر شما خواهان یک میکروسکوپ هستید می توانید خودتان آن را بسازید. او و مایکل فارادی(Michael Faraday) فیزیکدان و شیمیدان انگلیسی، قهرمانان من هستند.

وی هم چنین در ادامه مصاحبه گفت که در حال نوشتن یک مقاله مهم درباره انرژی خورشیدی است.

جرارد مورو کیست؟

جرارد مورو (Gérard Mourou)، فیزیکدان فرانسوی، در 22 ژوئن سال 1944 متولد شد. مورو از پیشگامان حوزه مهندسی برق و لیزرها به شمار می رود. او در مصاحبه خود با سایت نوبل پرایز درباره روش ابداعی خود گفت: از این لیزر می توان برای سرعت بخشیدن به ذراتی با کارآیی خیره نماینده استفاده کرد؛ در نتیجه شاید بتوان از سیستمی استفاده کرد که از طریق آن، به ذرات سرعت بدهیم و به جای کیلومتر از سانتی متر صحبت کنیم. تسریع نماینده ها، کاربردهای بسیاری در دنیای پزشکی دارند. مثلا شاید برای ابداع یک درمان، از ایزوتوپ های رادیویی بهره ببرید اما برای این کار، باید از آزمایشگاه بیرون بروید زیرا گاهی اوقات، ایزوتوپ ها در راکتورهایی ساخته می شوند که در فاصله دوری قرار گرفته اند؛ در نتیجه آوردن آنها به بیمارستان سخت است اما با فشرده ساختن این تسریع نماینده، می توانید آن را به بیمارستان ببرید و از آنجا که تسریع نماینده فشرده است، کاربردهای چندگانه ای دارد و می توان آن را در هر بیمارستانی به کار برد.

دونا استریکلند کیست؟

دونا استریکلند؛ سومین زن تاریخ است که موفق به دریافت جایزه نوبل فیزیک گردیده است. دونا استریکلند(Donna Strickland) در سال 1959 میلادی در کانادا متولد شد و تحقیقات خود را در حوزه لیزر انجام داد. وی سومین زنی است که موفق به دریافت جایزه نوبل فیزیک گردیده است.

وی به همراه جرارد مورو (Gérard Mouro) دیگر برنده نوبل فیزیک 2018، در حوزه اختراع تکنیکی به نام CPA کار کرد. این دو دانشمند به همین دلیل نیز نوبل را از آن خود کردند. CPA تکنیکی برای ایجاد لیزرهای پالسی فوق کوتاه است.

لازم به ذکر است تکنیکی که استریکلند و مورو توسعه دادند، برای فراوری پالس های فوق کوتاه و قوی در جراحی، پزشکی و مطالعات بنیادی علمی مورد استفاده قرار می گیرد.

دونا استریکلند مدرک مهندسی فیزیک خود را از دانشگاه مک مستر(McMaster University) کانادا دریافت کرد و در سال 1989 دکتری خود را در رشته نورشناسی از دانشگاه راچستر آمریکا کسب کرد.

وی هم اکنون استاد دانشگاه واترلو(Waterloo) کانادا است. استریکلند نیز تاکنون توانسته جوایز معتبر علمی را از آن خود کند.

وی در مصاحبه با نوبل پرایز کار تحقیقاتی را نوعی سرگرمی برای خودش خواند و گفت: ار تحقیقاتی من برایم یک نوع سرگرمی محسوب می شد. من ساعت ها وقت گذاشتم و از انجام این کار لذت بردم. این دوره ای در زندگی من است که بسیار بسیار زیاد کار و کوشش کردم و اوقات سرگرم نماینده ای در مطالعه لیزرهای پالسی فوق کوتاه داشتم. گروه تحقیقاتی ما نیز سرگرم نماینده بود.

او در پاسخ به این سوال که حس او به عنوان سومین زن در تاریخ که نوبل را از آن خود نموده اینگونه گفت: نمی دانم چگونه بگویم. زیرا من زنی نیستم که به این جوایز فکر کنم یا به این فکر کنم که چرا یک زن جایزه را از آن خود ننموده است. من خوشحالم که دنباله رو راه ماری کوری و ماریا مایر هستم.

نوبل شیمی 2018

جایزه نوبل شیمی 2018 مشترکا به سر گرگوری پی وینتر (Greg Winter)، جرج پی اسمیت (George P. Smith) و فرانسیس اچ آرنولد (Frances Hamilton Arnold) به ترتیب به خاطر استفاده از فاژها برای فراوری داروهای جدید، توسعه یک روش جدید به نام نمایش فاژ و ایجاد انقلاب در آنزیم ها اعطا شد.

سِر گرگوری وینتر، از نمایش فاژ برای فراوری داروهای جدید استفاده نموده است. نمایش فاژ که روشی آزمایشگاهی برای مطالعه پروتئین-پروتئین، پروتئین-پپتاید و پروتئین-دی ان ای با باکتریوفاژها(ویروس هایی که باکتری ها را آلوده و مبتلا می نمایند) است، امروزه پادتن هایی فراوری می نماید که می توانند سموم را خنثی نمایند و بیماری های خودایمنی و سرطان متاستاتیک را درمان نمایند.

باکتریوفاژها (باکتری خوارها) یا به اختصار فاژها، ویروس هایی هستند که به باکتری ها حمله می نمایند و آن ها را از بین می برند. این ویروس ها برای باکتری ها اختصاصی هستند و نمی توانند به یوکاریوت ها حمله نمایند.

جرج اسمیت نیز این روش نمایش فاژ را توسعه داده است، به گونه ای که پروتئین های بیشتری قابلیت فراوری دارند.

فرانسیس آرنولد هم نخستین تکامل راهنمایی گردیده آنزیم ها را رقم زده است که پروتئین هایی هستند که واکنش های شیمیایی را سرعت می بخشند.

این آنزیم ها که از طریق تکامل راهنمایی گردیده فراوری می شوند، برای فراوری همه چیز از سوخت های زیستی گرفته تا داروهای مختلف استفاده می شوند.

سِر گرگوری وینتر کیست؟

گرگ وینتر، 14 آوریل 1951 در شهر لستر، انگلستان دیده به دنیا گگردد. وی دارای رتبه سی بی ای یا عالی ترین رتبه امپراتوری بریتانیا (CBE) و اف آراس یا همکار انجمن سلطنتی(FRS) است.

او عضو کالج ترینیتی کمبریج(College of the Holy and Undivided Trinity) و رئیس شورای تحقیقات پزشکی(MRC) انگلستان نیز است.

این زیست شیمی دان برنده جایزه نوبل شیمی 2018، برای کارهای پیشگامانه اش در زمینه پادتن تک تیره مشهور است.

پادتن های تک تیره(Monoclonal antibodies) یا آنتی بادی مونوکلونال پادتن ها یک تک گونه هستند که همانند یکدیگرند. علت این همانندی اینست که این پادتن ها توسط نوعی سلول ایمنی فراوری گردیده اند که همه همانندسازی گردیده از یک سلول والد است. البته معمولا با تکثیر ریکامبیننت این پادتن ها ساخته می شوند. پادتن های تک تیره پادتن هایی تک اختصاصی هستند که همه مشابه هم هستند چون از سلول های ایمنی معین که از یک سلول کلون گردیده اند ایجاد گردیده، برخلاف پادتن های پلی کلونال که از سلول های ایمنی متفاوتی ایجاد می شوند. پادتن های تک تیره اتصال تک ظرفیتی دارند بدین معنی که همه به یک نوع اپیتوپ متصل می شوند.

وینتر طی مصاحبه با نوبل پرایز ضمن ابراز خشنودی از دریافت جایزه گفت: هنگامیکه افراد در مسیر انجام کاری قرار می گیرند، فرصت هایی را نیز به دست می آورند که باید از آنها استفاده کرد.

جرج پی اسمیت کیست؟

جرج پی. اسمیت 10 مارس 1941 در شهر نورواک کنتیکت آمریکا متولد شد.

او مدرک کارشناسی خود را در رشته زیست شناسی و از دانشگاه هاورفورد و مدرک کارشناسی ارشد و دکترای خود را نیز در رشته باکتری شناسی و ایمونولوژی از دانشگاه هاروارد اخذ کرد.

این زیست شیمی دان استاد علوم زیستی دانشگاه میزوری بوده است. این زیست شیمی دان که دریافت جایزه نوبل برایش باورکردنی نبود در مصاحبه خود گفت: واقعا تعجب کردم. (باخنده) در واقع من فکر کردم که دارند با من شوخی می نمایند اما لحظه ای به خود آمدم و فهمیدم همه چیز واقعی بوده، باورنکردنی بود.

فرانسیس اچ آرنولد کیست؟

فرانسیس همیلتون آرنولد (Frances Hamilton Arnold) دانشمند و مهندس سرشناس آمریکایی 25 ژوئیه 1956 در شهر پیتسبرگ ایالت پنسیلوانیا آمریکا متولد شد.

وی از جمله پیشتازان روش های تکامل تدریجی راهنمایی گردیده در زمینه پروتئین ها برای آفرینش سیستم های بیولوژیکی مفید شامل آنزیم ها، مسیرهای سوخت و سازی، مدارهای تنظیم گردیده ژنتیکی و ارگانیسمها به شمار می رود.

او مدرک کارشناسی خود را در رشته مهندسی مکانیک و هوافضا از دانشگاه پرینستون در سال 1979 اخذ کرد و پس از آن با ورود به دوره دکترای مستقیم در رشته مهندسی شیمی در دانشگاه کالیفرنیا در برکلی موفق به دریافت مدرک دکترا شد. وی تحصیلات خود را در مقطع فوق دکتری در همین دانشگاه و در زمینه شیمی بیوفیزیکی ادامه داد و در سال 1986 به جمع اعضای هیئت علمی مؤسسه فناوری کالیفرنیا پیوست.

فرانسیس همیلتون در حال حاضر استاد تمام مؤسسه فناوری کالیفرنیا است و در این دانشگاه مسند پروفسوری در رشته های مهندسی شیمی، مهندسی زیستی و بیوشیمی را بر عهده دارد. مطالعات وی شامل آنالیز های پژوهشی و کاربردی در پزشکی، مواد و صنایع شیمیایی و بحث های مرتبط با انرژی می گردد. او در مصاحبه با نوبل پرایز کار خود را نوعی تقلید از فرایند طراحی طبیعت خواند و گفت: من فکر می کنم که آنچه من انجام می دهم، تقلید از فرایند طراحی طبیعت است. این زیبایی های عظیم و این پیچیدگی دنیای بیولوژیک همه از طریق این الگوریتم ساده و زیبا طراحی گردیده است و آنچه که من انجام می دهم استفاده از این الگوریتم برای ساختن مواد بیولوژیکی جدید است.