درخت انجیلی، یادگار زمین از عصر یخبندان - عینک گوچی

به گزارش عینک گوچی، نجات یافته ای از عصر یخبندان

درخت انجیلی، یکی از عناصر کم نظیر گیاهی باقی مانده از دوران سوم زمین شناسی یعنی از حدود 65 میلیون سال پیش تاکنون است. در دوران عظیم عصر یخبندان گونه های مختلفی از عناصر رویشی منقرض شدند؛ در این دوران یخ ها به بخش هایی از جنگل های شمال ایران (اراضی جلگه ای سواحل دریای خزر تا ارسباران) نرسید؛ به این جنگل های نجات یافته، جنگل های حوزه هیرکانی می گویند که در سال 2019 به عنوان میراث جهانی به ثبت یونسکو نیز رسید. در این حوزه گونه های رویشی مختلفی وجود دارد که درخت انجیلی یکی از آنهاست.

تاریخچه نام علمی درخت انجیلی

درخت انجیلی (انجیلو، آسوندار، انجول، تویی، تفی، زوند) با نام علمی Parrotia persica شناخته می گردد. در سال 1811 زیست شناس و گیاه شناس آلمانی به نام friedrich parrot درحالی که برای یک کار تحقیقاتی به منطقه قفقاز سفر نموده بود در دامنه کوه آرارات با درختی روبرو شد که تا آن زمان هیچ گیاه شناسی آنرا معرفی ننموده بود. بنابراین او این درخت را با نام علمی خودش به نام parrotia persica معرفی کرد. در زبان انگلیسی parrotia به معنی طوطی است؛ در دو طرف میوه درخت انجیلی دو زائده منقار مانند شبیه نوک طوطی وجود دارد که می توان گفت شاید یکی از عوامل انتخاب این نامگذاری باشد. نام های علمی در سراسر جهان یکسان هستند و راهی برای تشخیص و تفکیک گونه های مختلف هستند. اما علاوه بر این نام علمی این درخت در جاهای مختلف به نام های متفاوتی شناخته می گردد. مثلا در زبان انگلیسی به دلیل سختی چوبش به درخت آهن Iron wood شهرت دارد. در زبان ترکی آن را دمیر آغاجی می نامند و نام تالشی اش آسوندار است.

ویژگی های ظاهری درخت انجیلی چیست؟

• سختی چوب

درخت انجیلی، چوبی بسیار سنگین و سخت دارد و گاهی به آن، درخت آهن( Iron wood) نیز می گویند. همین ویژگی باعث مقاوت بالای درخت در مقابل عوامل مختلف شده.

• تنه و شاخه های مواج

شاخه های این درخت در هنگام رشد به صورت عجیبی به هم جوش می خورند و به صورت شبکه ای تو در تو دیده می شوند؛ به طوری که تفکیک آنها از تنه کار دشواری است. همین موضوع باعث می گردد که ظاهر درخت انجیلی پر از اشکال عجیب و منحصر به فرد باشد.

• لکه های سفید تنه درخت

تنه این درخت شما را یاد فرد سیاه پوستی که بیماری پوستی برص دارد می اندازد. در سرتاسر تنه کرم- قهوه ای این درخت لکه های سفید رنگ متمایزکننده ای وجود دارد.

• رشد درخت

رشد درخت انجیلی خیلی کند است. تقریبا سالی نیم متر به ارتفاع آن اضافه گردد. نهایت رشد ارتفاع درخت انجیلی نیز تا 30 متر است.

• برگ درخت انجیلی

برگ های درخت انجیلی بیضوی است و لبه های مواجی دارد.

• خزان رنگارنگ

برگ های درخت انجیلی در فصل بهار و تابستان به رنگ سبز روشن است و در پاییز طیف خوشرنگی از زرد، نارنجی و قرمز را نمایش می دهد. همین ویژگی باعث شده که درخت انجیلی در بین درختان خزان کننده مانند عروسی زیبا دلربایی کند. در پاییز شما در یک درخت انجیلی می توانید هم زمان چند رنگ سبز، زرد، نارنجی و قرمز را تماشا کنید.

• گل و میوه درخت انجیلی

گل های درخت انجیلی به صورت کپه ای و رنگ آن سبز متمایل به ارغوانی است که تبدیل به میوه کپسولی چوبی می گردد.

چرا درخت انجیلی خاص است؟

درخت انجیلی از فصل بهار تا فصل پاییز با رنگ برگ های متفاوتش چشم هر بیننده ای جذب می نماید. ترکیب این برگ های زیبا با تنه و شاخه های عجیب و غریبش باعث شده که در میان سایر درختان ظاهر منحصر به فردی داشته باشد. این درخت در مقابل عوامل مختلف محیطی مثل آفت ها، خشکسالی و... بسیار مقاوم است. از این رو یک گزینه مناسب برای زیبایی های شهری و باغ ها است. این درخت زیبا را در تورهای شمال ایران مانند تور جنگل نقله بر رودبار، جنگل الیمستان، جنگل های گلستان و... می توانید ببینید.