عملکرد ضدسرطانی با تقویت ایمنی در محل تومور تقویت می شود - عینک گوچی

به گزارش عینک گوچی، تحقیقات نو روی موش ها نشان می دهد که افزایش پاسخ ایمنی در محل تومور سرطانی با فناوری نانو ممکن است به تقویت درمان های ایمونوتراپی در مراحل پیشرفته بیماری کمک کند.

به گزارش گروه دانشگاه عینک گوچی، در مدل های موش مبتلا به انواع متعدد سرطان، دانشمندان فعال سازی سلول های T را که عوامل مهم در ایجاد پاسخ ایمنی هستند، در داخل تومور ها تقویت کردند، به گونه ای که تعامل آن ها با یک آنتی بادی درمانی که در حال حاضر در مرحله آزمایش های بالینی است، بهبود یافته است.

محققان نانوبادی های حامل RNA پیام رسان، مولکول هایی که اطلاعات ژنتیکی را به پروتئین های عملکردی ترجمه می کنند، مستقیماً به محل تومور تزریق کردند تا به سلول های T در تولید گیرنده های خاص بر روی سطوح خود کمک کنند. آنتی بادی های مونوکلونال تجربی که شش ساعت بعد تحویل داده می شوند، می توانند به گیرنده ها متصل شوند تا عملکرد کشتن سلول های سرطانی خود را انجام دهند.

این روش روی موش ها آزمایش شده و شش موش از 10 موش پس از استفاده از این فناوری، فاقد تومور لنفوم بودند و زمانی که این فناوری با دارو های موجود دیگری که به تقویت پاسخ ایمنی کمک می کنند ترکیب شود، روی تومور ملانوما مؤثر خواهد بود.

ییژو دونگ، نویسنده ارشد مقاله مربوط به این پروژه و دانشیار داروسازی و فارماکولوژی در دانشگاه ایالتی اوهایو، گفت: سلول های T برای مبارزه با بسکمک از بیماری ها، نه فقط سرطان، بسیار مهم هستند.

پس از تزریق mRNA مربوط به درمان، گیرنده ها روی سلول های T ایجاد می شوند و این گیرنده ها کارکرد های اضافی این سلول ها نظیر تکثیر، به کارگیری سلول های ایمنی دیگر و تولید پروتئین های مفید را ممکن می سازد. زمانی که سلول های T به طور قابل توجهی این گیرنده ها را افزایش می دهند، آنتی بادی ها می توانند با گیرنده ها واکنش نشان دهند و تمام عملکرد های مورد انتظار را، انجام دهند. نتایج این پروژه در قالب مقاله ای در مجله Nature Communications منتشر شده است.

در حالی که افزایش فعال سازی سلول T هدف نهایی این تحقیق بود، طراحی موثرترین نانوذره برای حمل RNA پیام رسان نیز به همان اندازه مهم بود. آزمایشگاه دانگ مدت هاست که بر انتقال نانوذرات RNA پیام رسان به عنوان یک راهبرد درمانی تمرکز کرده است و نتایج امیدوارکننده ای را در مطالعات حیوانی علیه سپسیس، اختلالات ژنتیکی و کووید 19 ایجاد کرده است.

این تیم نانوذراتی را برای این منظور با استفاده از ترکیبات سازنده غشای سلولی طراحی کردند. دونگ می گوید: این ایده از اجزای طبیعی روی غشای سلولی الهام گرفته شد. ما ترکیباتی را طراحی کردیم که می توانند برهمکنش خوبی با غشای سلولی داشته باشند و به انتقال mRNA به سلول ها کمک کنند.

سپس محققان محموله های مورد نظر را داخل نانوذرات قرار دادند. این نانوذرات مستقیم به تومور های مدل های موشی سرطان های خاص تزریق شده و وارد سلول های T نفوذگر تومور شدند تا بیان گیرنده ها را تقویت کنند.

دونگ، محقق مرکز جامع سرطان دانشگاه ایالتی اوهایو، گفت: ما شش ساعت منتظر ماندیم تا سلول ها گیرنده های کافی تولید کنند و سپس آنتی بادی ها را به تومور ها تزریق کردیم. پس از مدتی گیرنده های روی سلول های T یافت شد که این کارکرد آن ها را افزایش می داد.

آزمایش های درمان ترکیبی بهترین نتایج را در مدل های موش ملانوما و لنفوم سلول B ایجاد کرد. تحویل نانوذرات و آنتی بادی، تومور ها را در 60 درصد موش ها کاملاً از بین برد.