آزمون فوری معلمان و هزار و یک آسیب در تحصیل دانش آموزان - عینک گوچی

به گزارش عینک گوچی، فهیمه طباطبایی: معاون برنامه ریزی و توسعه منابع وزارت آموزش و پرورش از صدور مجوز استخدام 20هزار نیرو در آموزش و پرورش خبر داده و گفته:

خوشبختانه مجوزهای ما هم برای جذب از طریق اساسنامه ماده 28 دانشگاه فرهنگیان یعنی جذب فارغ التحصیلان دانشگاه های دیگر پس از قبولی در آزمون استخدامی صادر شده است. این نخستین باری نیست که وزارت آموزش و پرورش نیروهای خود را با آزمون استخدامی از بین فارغ التحصیلان سایر دانشگاه ها می گیرد و بعد از یک دوره فشرده آنها را راهی کلاس درس می کند. حتی تاسیس دانشگاه فرهنگیان و الزام تربیت دبیران از طریق این دانشگاه هم تاکنون نتوانسته جلوی این فرایند را بگیرد.

استخدام 40هزار نیرو در زمان وزارت حمیدرضا حاجی بابایی و 20هزار نیرو در زمان علی اصغر فانی، 2 وزیر اسبق وزارت آموزش و پرورش بزرگ ترین نوع استخدام از این نوع بود که در مدت زمان فشرده برگزار گشت و پذیرفته شدگان آن راهی مدرسه و کلاس درس شدند.

اما این نوع استخدام ها چرا هر سال تکرار می شود و چه آسیب هایی به نظام تعلیم و تربیت کشور می زند؟ کارشناسان سالیان دراز است که از لزوم تربیت معلمان در دانشگاه های مخصوص و آشنایی آنها با روش های تدریس سخن می گویند. اهمیت این موضوع آنقدر بالاست که در سال 1298 خورشیدی دارالمعلمین به ریاست ابوالحسن فروغی تاسیس شد؛ مرکزی که جزو نخستین دانشگاه های کشور بود و فارغ التحصیلان آنها جزو نخبگان کشور به حساب می آمدند.

اما طی 2 دهه اخیر مدیران وزارت آموزش و پرورش در هر دوره ای به بهانه کمبود معلم در مدارس، کمبود وقت برای تربیت نیرو، نبود امکانات و بودجه در مراکز تربیت معلم یا دانشگاه فرهنگیان ترجیح داده اند که خارج از این قاعده، نیرو استخدام کنند و راه چهارساله آموزش دبیران را سه ماهه فشرده طی کنند.

اگرچه آنها در مراسم های رسمی از ضرورت تربیت دبیران در دانشگاه فرهنگیان سخنوری می کنند اما در جلسات خصوصی خود معتقدند که وقتی دانشگاه های دیگر هزینه می کنند و دانشجو تربیت می کنند چرا در دانشگاه فرهنگیان میلیاردها تومان صرف تربیت دبیر کنیم و آموزش و پرورشی را که همواره با کسری بودجه روبه روست به دردسر بیندازیم؟

از سوی دیگر بدترین رویه ای که در این نوع استخدام ها طی سالیان دراز باب شده و هنوز هم ادامه دارد، دادن سهمیه به گروه ها و دسته های مختلف است؛ به طور نمونه فانی به فرزندان فرهنگیان بازنشسته در استخدام 20هزار نیرو سهمیه داد یا فرزندان شهدا در زمان حاجی بابایی در اولویت استخدام ها قرار گرفتند؛ کسانی که معلوم نیست اصلا علاقه و استعدادی در این شغل دارند یا نه؟

آیا آنها صرفا به خاطر بیکاری و نبود شغل به معلمی روی آوردند یا واقعا توانایی اداره کلاس درس و تربیت صدها دانش آموز در طول 30سال خدمت را دارند؟ این مورد را می شود به تمام کسانی که در این آزمون ها شرکت می کنند هم تعمیم داد؛ فارغ التحصیلان دانشگاهی که به علت نبود شغل مرتبط در رشته تحصیلی شان با اکراه در آزمون استخدامی آموزش و پرورش شرکت و بعد از چند سال تدریس در مدارس به سمت مشاغل اداری در وزارتخانه یا ادارات گرایش پیدا می کنند چون که اساسا استعداد و توانایی تدریس را نداشته و می خواستند که شغلی برای خود دست و پا کنند.

از دیگر مضرات آشکار و بسیار آسیب زای این آزمون های فوری و فوتی که همواره در مردادماه برگزار می شود، این است که اسامی افراد پذیرفته شده در شهریورماه اعلام می شود و آنها طی یک دوره آموزش بسیار فشرده در ابتدای مهرماه به کلاس درس فرستاده می شوند. اغلب آنها هم تدریس خود را از مدارس ابتدایی و پایه اول که مهم ترین دوره تحصیلی است، شروع می کنند. مسئولان آموزش و پرورش همواره ادعا می کنند که اینطور نیست و این دسته از معلمان کار خود را از اواسط سال تحصیلی شروع می کنند اما چند روز بعد از سال تحصیلی آنها را می توان در کلاس های درس پیدا کرد؛ درحالی که با آزمون و خطا تدریس می کنند و آخر هفته ها به کلاس های ضمن خدمت می روند.

به هر حال این رویه امسال هم تکرار شده، مسئولان وزارت آموزش و پرورش و در رأس آن، علی الهیارترکمن، معاون برنامه ریزی و توسعه منابع وزارت آموزش و پرورش باید پاسخ دهد که چرا با وجود دانشگاه فرهنگیان باز هم استخدام معلمان از طریق آزمون صورت می گیرد و چرا اگر این کار را به اجبار هم می کنند در دقیقه 90یعنی مردادماه انجام می دهند که فرصتی برای آماده کردن آنها وجود ندارد؟