فیلم جان دار، توضیح یک ویرانی
به گزارش عینک گوچی، و سویه بازی کردن ثریا (معتمدآریا) برای حفظ موقعیت خود در خانه و کوشش برای نجات جان جمال، منطقی است و کشمکش های این شخصیت ها با هم و با یاسر (قطب شر داستان) به فیلم جذابیت داده. بازی جواد عزتی از امتیاز های فیلم است و یاسر را پیچیده و ترسناک نموده.
محدثه واعظی پور| جان دار خوب شروع می گردد و برای حادثه ویرانگر زمینه سازی می نماید، اجرای صحنه های درگیری خانوادگی نفسگیر است و با یک ضربه به سرانجام می رسد.
فیلم پیروز می گردد از همان شروع تماشاگرش را برای دنبال کردن ماجرا ها ترغیب کند، در طول قصه هم دستش آن قدر پر است که مدام او را غافلگیر کند (بچه ها متعلق به دو خانواده هستند)، بارداری اسما، جدایی نعیم (حامد بهداد) و...) تماشای دقایقی از عروسی اسما (باران کوثری) بهانه ای است برای ورود به دنیای خانواده ای که تا مرز فروپاشی پیش می رود.
باوجود نریشن انتهایی فیلم و نامه جمال به مادرش، بعید به نظر می رسد خانواده دیگر مانند گذشته بتواند به حیات خود ادامه بدهد. جان دار توضیح این ویرانی است، جهل و خشونتی که خانواده از آن گریزان بوده و سمبلش یاسر (جواد عزتی) است، مثل یک اختاپوس آرامش و شادی را از آن ها می گیرد.
جان دار فضاسازی خوب و بازی هایی کم ایراد دارد. ترکیب بازیگرانش پر و پیمان است. اغلب بازیگر ها به اندازه بازی می نمایند و مناسب نقش های شان انتخاب شده اند. حامد بهداد و فاطمه معتمدآریا نقش های خاکستری شان را با تسلط بازی نموده اند.
همه شخصیت ها چندوجهی هستند و درمواقع بحرانی واکنش هایی نشان می دهند که انتظار نمی رود. جمال در دادگاه به خودزنی اعتراف می نماید و معادلات را به هم می ریزد، نعیم که از همسرش جدا شده و به نظر عصبی و شکست خورده است، در فصل هایی بیشتر از بقیه برای حفظ خانواده کوشش می نماید.
دو سویه بازی کردن ثریا (معتمدآریا) برای حفظ موقعیت خود در خانه و کوشش برای نجات جان جمال، منطقی است و کشمکش های این شخصیت ها با هم و با یاسر (قطب شر داستان) به فیلم جذابیت داده. بازی جواد عزتی از امتیاز های فیلم است و یاسر را پیچیده و ترسناک نموده.
یاسر می توانست فقط یک عنصر شوم باشد، اما بازی عزتی، او را به شخصیتی تبدیل نموده که قادر است با توسل به هوش و خودخواهی اش، از اسما و خانواده اش انتقام بگیرد. فصل ملاقات اسما و یاسر در اتاقک آهنی کارخانه، ماهیت این رابطه و شخصیت سرخورده و تحقیر شده یاسر را برملا می نماید. جان دار فیلمی استاندارد و بی ادعاست که برای مخاطب گسترده قابل درک و جذاب است.
در میان انبوه فراوریات سینمای ایران که یا نگاهی تکراری به معضلات اجتماعی و روابط انسانی دارند یا بی خیال جامعه و شرایط مردم، با لودگی و ابتذال سر تماشاگران اندک این سینما را گرم می نمایند، فیلمی منسجم و تماشایش، تجربه خوبی است. فیلمی که زندگی بخشی از جامعه ایرانی را به درستی نمایش می دهد، به واقعیت وفادار است، در عین حال از رسانه سینما برای بیان این واقعیت استفاده می نماید.
چشم به جشنواره های داخلی و خارجی ندارد و انرژی درونی اش را از مواد داستانی و نگاه حرفه ای حاکم بر فرایند فراوری می گیرد. پس از تماشای فصل نهایی، جایی که جمال در دالان تاریک زندان پیش می رود تا با زندگی وداع کند، سکانس های شروع فیلم دوباره در ذهن تماشاگر معنا پیدا می نمایند؛ جایی که مادر و پسر در همهمه موسیقی شورآفرین یک ضیافت عاشقانه در کنار هم از آینده سخن می گویند؛ آینده ای که هرگز از راه نمی رسد.
منبع: فرادید