میوه صد درصد ایرانی - عینک گوچی

به گزارش عینک گوچی، ممکن است هیچ وقت به مقدار ای که لپ های گلی سیب و رنگ قرمز جادویی آن توجه آدم را برای خوردنش جلب می نماید به نتواند با رنگ زرد پریده و پر از کرک سیاهش توجه ما را به خود جلب کند اما به دارای خواص تغذیه ای زیادی است که این مخلوق معطر خداوندی را برای انتخاب شدن و برای یاری به حفظ سلامت انسان، ویژه می نماید. میوه ای که

میوه صد درصد ایرانی

خواص درمانی بِه

ممکن است هیچ وقت به میزان ای که لپ های گلی سیب و رنگ قرمز جادویی آن توجه آدم را برای خوردنش جلب می نماید به نتواند با رنگ زرد پریده و پر از کرک سیاهش توجه ما را به خود جلب کند اما به دارای خواص تغذیه ای زیادی است که این مخلوق معطر خداوندی را برای انتخاب شدن و برای یاری به حفظ سلامت انسان، ویژه می نماید. میوه ای که ایرانی است و مانند انار از ایران به سایر کشورهای دنیا برده شده است.زادگاه اصلی به ایران است و نخستین بار در کوه های بین دریای کاسپین و دریای سیاه به صورت وحشی روییده است. نخستین متونی که در آنها به میوه به اشاره شده است متون یونانی است. در این متون انواعی از این میوه شرح داده شده است. به این میوه بهی و آبی هم می گویند. اعراب آن را سفرجل می خوانند. به دارای انواع جنگلی - ترش - شیرین و میخوش است. برترین نوع آن پیوندی است که آن را روی تنه زالزالک پیوند نموده باشند. نوع جنگلی به گس است و آن را به شغال می خوانند. قابل خوردن نیست ولی بهدانه آن بهتر از دانه پیوندی است. گونه های زیادی از به وجود دارد که دو تای آنها شناخته شده تر است: به معطر که به شکل بیضی است و انتهای مخروطی دارد. پوست آن نرم، زرد و دارای گوشت سفید است. به آناناسی که تاحدی شبیه گلابی برآمده است. پوست آن بعد از رسیدن زرد می گردد و گوشت میوه زرد و طعم خفیفی از آناناس دارد. به اصفهان از گونه های خوب به است.

ارزش تغذیه ای

به منبع عالی ویتامین C است. زمانی به منبعی از یک ماده مغذی منبع عالی گفته می گردد که 20درصد یا بیشتر از احتیاج روزانه به آن ماده مغذی در صورت مصرف تامین گردد. این میوه به علت داشتن فیبر فراوان فراهم نماینده بخش مهمی از احتیاج روزانه به فیبر رژیمی است. فیبر با افزایش حجم مواد دفعی به سلامت دستگاه گوارش یاری می نماید. طعم گس آن به علت تانن زیادی است که دارد.

یک میوه میانه به به میزان 90 گرم شامل 52 کیلو کالری انرژی است و 37/0 گرم پروتئین، 08/14 گرم کربوهیدرات، 09/0 گرم چربی و 7/1 گرم فیبر رژیمی دارد.

موارد مصرف به

به را می توان به صورت خام، پخته و یا سرخ شده استفاده کرد. در فرهنگ غذایی ما از تمام انواع به و به تمام صورت های ممکن در تهیه غذا استفاده می گردد. اما مربا و شربت به بیشترین هوادار را در میان مردم دارد. به برای پخته شدن به مدت زمان کمی احتیاج دارد .حتما همه شما با رنگ قرمز خوشرنگ آن پس از پخت آشنا هستید.برای استفاده از آن ابتدا پوست آن را بگیرید. برای این کار باید به علت سفتی میوه از چاقوی محکمی بهره ببرید.سپس آن را به قطعات کوچک تر و بر اساس موردی که قصد استفاده از آن را دارید تقسیم کنید.

خرید و نگهداری

تا آنجا که می توانید درشت ترین میوه را انتخاب کنید زیرا مالی تر است و برای مصرف بهتر است. میوه ها باید سفت باشند و رنگ آنها زرد باشد. در صورتی که قسمتی از آن ضربه خورده باشد به علت فعال شدن آنزیم ها قهوه ای رنگ می گردد. به همین علت باید حمل و نقل آنها با دقت کافی انجام گردد. به مثل سیب ممکن است سبز کم رنگ یا مانند یک سیب طلایی زرد باشد. اغلب به اول فصل سبزتر و به آخر فصل طلایی تر است اما هر دوی آنها آماده طبخ هستند.در صورتی که این میوه نرسیده باشد می توان برای رسیدن آن را در دمای معمولی اتاق نگهداری کرد تا برسد. میوه رسیده را در یخچال نگه دارید. اگر آن را خارج از یخچال نگهداری کنید بعد از یک هفته آغاز به خراب شدن می نماید اما می توان آن را در یخچال به مدت یک تا دو ماه نگهداری کرد. پیشنهاد می گردد برای جلوگیری از فساد میوه ها را داخل چیزی بپیچانید. این میوه درون یخچال تقریبا به میزان سیب دوام پیدا می نماید. بهتر است به را جدا از سایر میوه ها نگه دارید زیرا ممکن است با عطر خود آنها را تحت تاثیر قرار دهد. به های عطری کوچک تر دارای پرزهایی روی پوستشان هستند که پس از شستن میوه به راحتی از بین می فرایند. مانند سیب و گلابی به را هم می توان پوست کند و هسته آن را خارج کرد. با این حال بهتر است به را از درازا به دو نیم تقسیم کنیم بعد با قاشق هسته ها را خارج کنیم چون محل هسته ها در به عمیق تر و گردتر از جای هسته ها در سیب یا گلابی است. طبخ به موجب بهتر شدن طعم آن می گردد. آنها را در شربت با ادویه هایی مانند هل و دارچین یا با پوست لیمو و پرتقال بپزید. برای بهتر کردن کمپوت ها، آلو یا زردآلو خشک به آن اضافه کنید یا همچون سیب ها آنها را هم بپزید. در بعضی نقاط دنیا دانه های به را خشک می نمایند و به همراه میزان کمی آب می پزند که به اسم داروی سرفه کاربرد دارد.

به در طب سنتی

به ملین است و به کوچک کردن شکم یاری می نماید. آب میوه آن برای معالجه اسهال خونی و خون ریزی معده تجویز می گردد. استفاده از جوشانده پوست به، به صورت ماسک برای رفع چین و چروک توصیه شده است.به بوی بد دهان را از بین می برد. مربای به برای نرم کردن گلو و درمان سرفه و تنگی نفس سودبخش است. ضماد برگ و میوه به برای از بین بردن ورم چشم مفید است. از این ضماد می توان برای رفع سوزش محل نیش حشرات سمی استفاده کرد. ضماد برگ به به تنهایی برای معالجه زخم های چرکی مفید است. کرک روی پوست میوه به بسیار قابض است.

به دانه

به دانه بیشتر از انواع جنگلی به به دست می آید. لعاب دانه آن در نرم کردن سینه و درمان سرفه معروفیت زیادی دارد. لعاب آن گلو را نرم می نماید و تب را تسکین می دهد. سوزش دهان و زبان را درمان می نماید و یبوست را رفع می نماید. لعاب به دانه برای آفتاب زدگی نافع است. شما که به دریا می روید قبلا پوست خود را با لعاب به دانه نرم کنید تا از آفتاب زدگی شدید جلوگیری گردد. جویدن به دانه کندی دندان را رفع می نماید. لعاب به دانه در عطرسازی هم استفاده می گردد.

منبع:http://www.salamat.com

/ج

منبع: راسخون