برای ساخت فیلم مامان جنگیدم - عینک گوچی

به گزارش عینک گوچی، تهران (پانا) - آرش انیسی در نشست فیلم مامان بیان کرد که اولین تجربه سینمایی ام این فیلم نامه بود که تصمیم گرفتم برای ساخت آن بجنگم.

به گزارش ستاد اطلاع رسانی جشنواره فیلم فجر، نشست پرسش و پاسخ فیلم مامان با حضور آرش انیسی (کارگردان)، مجید برزگر (تهیه کننده)، رویا افشار، امیر نوروزی، عرفان ابراهیمی، امیر شمس (بازیگر) زهره علی اکبری (طراحی و ترکیب صدا)، پوریا اخوان (طراح صحنه)، فرید طهماسبی (مدیر فیلمبرداری)، میلاد موحدی (آهنگساز) و با اجرای حمیدرضا مدقق بعد از ظهر امروز، آدینه 17 بهمن ماه در مرکز همایش های برج میلاد برگزار گردید.

در ابتدای این نشست، آرش انیسی درباره انتخاب این داستان به عنوان اولین فیلم سینمایی اش اعلام کرد: من همواره فیلمنامه های متعددی می نوشتم و دنبال ساخته شدنش می رفتم، اما نهایتا به سرانجام نمی رسیدند.

او اضافه نمود: مامان فیلم نامه ای بود که تصمیم گرفتم برای ساخته شدن آن بجنگم و تا سرانجام پیش بروم تا فیلم ساخته گردد که خداراشکر پیروز شدم.

مجید برزگر، درباره تهیه این فیلم و همکاری با انیسی گفت: روزهای زیادی از تصمیم ما برای ساخت مامان می گذرد. فیلمنامه جذاب و شخصیت پردازی مناسب و شخصیت آرش انیسی، همه از عواملی بود که توجه من را برای حضور در این اثر سینمایی جلب کرد.

رویا افشار در این نشست با آرزوی سلامتی برای همه، درباره بازی کردن نقش نانسی شرح داد: شخصیت مقتدرانه این شخصیت، مهربانی و مادر بودنش من را برای ایفای این نقش جذب کرد.

امیر نوروزی، درباره ایفای کاراکتر فریدون گفت: مثل همه انسان ها که نقاط شخصیتی متفاوتی دارند، فریدون نیز نیت پلیدانه ای ندارد و نمی توانم صفت خاصی را به او اطلاق کنم. این شخصیت بر حسب موقعیت دست به این تصمیم می زند.

در ادامه عرفان ابراهیمی درباره حضور در پروژه مامان شرح داد: شخصیت احمد راوی فیلم است. من و آرش انیسی جلسات فراوانی درباره چگونگی رسیدن به نقش داشتیم و خوشحالم که سال جاری در این جا حضور دارم.

امیر شمس دیگر بازیگر این فیلم گفت: از چند سال گذشته قرار بود من این نقش را بازی کنم؛ اما از آن جا که فیلم ساخته نشد این موقعیت به تعویق افتاد تا در نهایت توانستم در این فیلم سخت حضور داشته باشم.

فرید طهماسبی درباره فیلمبرداری این فیلم شرح داد: در فیلم کوتاه شما حدود یک تا ده روز فیلمی را فیلمبرداری می کنید و کار تمام می گردد. اما در فیلم بلند این که حدود چهل روز باید پشت سر هم سر صحنه بروی و همه چیز را مدیریت کنی، موقعیتی متفاوت و سخت است.

او ادامه داد: این فیلم برای من متفاوت بود و از نتیجه کارم راضی هستم.

طهماسبی گفت: بیشتر صحنه های فیلمبرداری این کار داخلی بود. من و آرش انیسی برای چگونگی روایت این فیلم از منظر فیلمبرداری جلسات متعددی در پیش فراوری داشتیم و زمان فیلمبرداری چالش جدی نداشتیم.

میلاد موحدی نیز در مورد آهنگساز مامان اظهار کرد: ما در اوایل کار با هم درگیر چالش هایی می شدیم چون نگاه من نقطه نظر یک ناظر بود. اما آرش انیسی موسیقی را در بیان احساس صحنه ها می دید. خوشبختانه نگاه و شناخت این کارگردان نسبت به موسیقی خیلی درست بود و من امیدوارم نتیجه خوبی شده باشد. بخشی از موسیقی مرهون نگاه این کارگردان است.

پوریا اخوان درباره طراح صحنه شرح داد: کار کردن با کارگردان فیلم اولی خیلی سخت است، زیرا همه مسائل سر راه فیلمساز اول قرار می گیرد. امیدوارم نتیجه خوبی حاصل شده باشد. الان که فیلم را دیدم به این نتیجه رسیدم که شاید صحنه به خوبی دیده نگردد و در خدمت فیلم است. این اتفاق یعنی من رسالت خود را درست انجام داده ام.

زهره علی اکبری گفت: کار کردن با آرش انیسی دلچسب و در عین حال سخت بود. این کار کاراکترمحور است و تمامی عوامل بدون به چشم آمدن باید در خدمت فیلمنامه قرار می گرفتند. من کار خلوت و ساده و تمیز را بیشتر می پسندم و هدفمان این بود که بخش صدا هم ساده به نظر برسد و به چشم نیاید.

رویا افشار، درباره نقش هایی مختلفی که به عنوان مادر بازی نموده است، گفت: وقتی سناریو را می خوانی، فاصله گذاری را در ذهنت انجام می دهی. من سعی می کنم کارهایم شبیه به هم نباشد. همه فیلم هایم را دوست دارم و برای همه آن ها زحمت کشیده ام. حضور در کنار آرش انیسی نیز برای من ارزشمند بود. سرکوب، دشمنان و مامان ویژگی های مخصوص به خود را دارند و فیلمسازانشان هر سه جوان هستند. ما این روزها به فیلمسازان مولف احتیاج داریم.

در ادامه این نشست، انیسی درباره اسم های مختلف شخصیت مامان شرح داد: جنوبی ها معمولا با پرسنل خارجی مراوده بسیاری دارند و اغلب دو اسم دارند برای مثال نسرین می گردد نانسی یعنی در اداره پتروشیمی این گونه صدا می شده. فامیلی خودش هم روستا است؛ اما از آن جایی که سعی می نماید جای پدر را بگیرد در شغل فعلی که دارد از فامیلی پدر استفاده می نماید.

او ادامه داد: اگر مجید برزگر نبود، این فیلم امکان نداشت ساخته گردد. ایشان بر اساس نگاهی که از پیش دارد فیلمنامه ها را برای ساخت انتخاب می نماید. فکر می کنم که آقای برزگر کاملا می داند چه هدفی دارد و چه کاری دوست دارد انجام دهد.

برزگر در پاسخ به این سؤال که تا چه اندازه در فیلمنامه دخالت داشته است؛ گفت؛ من هیچ نقشی در فیلمنامه نداشتم، فقط آن را انتخاب و تحسینش کردم. هیچ گاه سطح خودم را به قدری پایین نمی آورم که در متن یک کارگردان دست ببرم.

او اضافه نمود: حتی اغلب سر صحنه نمی روم، چون اعتقاد دارم که مبحثی به اسم اعتماد باید میان ما جاری باشد.

وی با ابراز خوشحالی برای حضور در این پروژه اعلام کرد: مامان نفس، ریتم و حال خوبی دارد. من مدیون گروه بازیگرانم هستم و هرچه قدر از آنان تشکر کنم باز هم کم است. فیلم هایی شبیه به مامان تماشاگر خاص خودش را دارد و من از آن مطمئن هستم.

تهیه کننده مامان ادامه داد: فیلم های پرفروش متر و معیار ما نیستند و ما مخاطبانمان را از گروه دیگری از مردم برمی گزینیم.

انیسی درباره مسائلی که برای ساخت این فیلم داشت، گفت: ما در ابتدا به این دلیل که شورا اعتقاد داشت این فیلم تجربی است، پروانه نگرفتیم و این موضوع مطرح شد که بهتر است نسخه ویدیویی آن ساخته گردد. از این تاخیر ناراحت هم نیستم چون فکر می کنم مامان امروز خیلی بهتر از چیزی شد که اگر در آن سال ها ساخته می شد.

این کارگردان در پاسخ به چرایی خودکشی مادر، شرح داد: مامان در فیلم خودکشی نکرد. آن اتوبوس آتش گرفت و من خودم هم نمی دانم مادر زنده ماند یا نه. این کاراکتر قطعه زمینی دارد که برایش تنها نقطه امید برای بازگشت دوباره به خوشبختی و زندگی است.

امیر شمس که با دو فیلم در جشنواره سی ونهم حضور دارد، گفت: فیلم مامان برای من بسیار ارزشمندتر از فیلم مصلحت است. شخصیت این فیلم بسیار از من دور بود و سر تک تک پلان های آن اذیت می شدم؛ چون هیچ گاه نمی توانم با مادرم این گونه رفتار کنم.

انیسی درباره تدوین مجدد فیلم گفت: من در این لحظه فکر می کنم اثر خوبی ساختم و احتیاج به تدوین مجدد ندارد. روایت فیلم بر اساس کاراکترهاست و آشنا شدن با آن ها درام فیلم را شکل می دهد.

او اضافه نمود: ساخته شدن این فیلم ضروری بوده، چراکه ما ناگزیر از قضاوت کردن دیگران هستیم و این قبیل فیلم ها شاید قضاوت ما را نسبت به دیگران بهتر کند.

مجید برزگر گفت: کارگردانی را به تهیه کنندگی ترجیح می دهم اما گمان می کنم آثاری را تهیه می کنم که کمتر تهیه کننده ای حاضر به ساخت آن ها می گردد.